Prześladowanie w szkole i na zajęciach pozalekcyjnych w świetlicy
Znęcanie się i przemoc mogą mieć trwały wpływ na psychikę dzieci i nastolatków. Takie zachowania nie powinny mieć miejsca w szkole i podczas zajęć pozalekcyjnych. We wszystkie miejscach, w których prowadzona jest działalność dla dzieci i nastolatków, wprowadzone zostały plany zapobiegania prześladowaniu. Rodzice, którzy otrzymują sygnały lub informacje dotyczące przejawów takich zachowań, powinni potraktować je poważnie i zgłosić odpowiednim władzom. Miejsca prowadzone przez Wydział szkolnictwa i zajęć pozalekcyjnych w Reykjavíku działają zgodnie z listą kontrolną dotyczącą prześladowania, która została przygotowana podczas konsultacji ze specjalistami.
Czym jest prześladowanie?
Przejawem prześladowania nad jednostką lub grupą są powtarzające się zachowania, takie jak:
- dokuczanie
- obraźliwe gesty
- obraźliwe słowa lub zmyślone historie
- gnębienie psychiczne
- groźby
- izolowanie społeczne lub ostracyzm.
Prześladowanie odbywa się również za pośrednictwem mediów społecznościowych. Rolą osób dorosłych jest zapewnienie, aby dzieci korzystały z Internetu w odpowiedzialny sposób.
Jakie kroki należy podjąć, gdy okaże się, że dziecko brało udział w prześladowaniu innego dziecka?
Normalną reakcją na informacje od szkoły o udziale dziecka w procederze znęcania się jest załamanie i rozczarowanie. Należy jednak pamiętać, że usprawiedliwianie, bronienie lub pomniejszanie znaczenia czynów, których dopuściło się dziecko, nie przynosi mu korzyści. Poważne potraktowanie sprawy pomoże nie tylko ofierze, ale także dziecku, które dopuściło się prześladowania.
Badania pokazują, że dzieci, które zachowują się agresywnie wobec swoich rówieśników, są bardziej skłonne do zachowań aspołecznych w dłuższej perspektywie czasu. Dlatego konieczne jest skierowanie dziecka na właściwe sposoby komunikacji. Pierwszym krokiem w tym kierunku jest nawiązanie pozytywnej i ukierunkowanej współpracy ze szkołą.
Skutki prześladowania
Jeżeli dziecko jest prześladowane, szybko zaczyna czuć się źle, będzie przestraszone i samotne, traci poczucie bezpieczeństwa i ufność wobec innych ludzi. Dziecko traci pewność siebie, wycofuje się, jest osłabione, pomimo tego, że nie jest chore.
Przewlekłe znęcanie się powoduje stres, który może mieć poważne konsekwencje, takie jak niepożądane zachowania, utrata apetytu i depresja.
Kto ma pozostawać w kontakcie?
Generalnie nie zaleca się, aby rodzice osób poszkodowanych kontaktowali się z rodzicami sprawców – lub odwrotnie. Sprawę powinien nadzorować dyrektor lub wychowawca. Nauczyciel zaprasza na spotkanie dziecko i z rodzicami, wyjaśnia sytuację oraz dąży do uzyskania porozumienia w sprawie działań mających na celu wyeliminowanie prześladowania. Uzyskane porozumienie jest następnie realizowane we współpracy z rodzicami.
Rodzice lub szkoła mogą zwrócić się o pomoc do specjalnej rady złożonej ze specjalistów, która działa pod nadzorem Ministerstwa Edukacji i Kultury, jeśli znalezienie akceptowalnego rozwiązania w szkole lub gminie okaże się niemożliwe, pomimo wielokrotnych prób oraz zaangażowania odpowiednich fachowców.
Jakie kroki można podjąć, jeżeli dziecko jest prześladowane?
- Rozmowa z dzieckiem. Uważne słuchanie i okazywanie miłości i zrozumienia.
- Rozmowa z dyrektorem szkoły i wychowawcą Ich rolą jest ustalenie, czy doszło do prześladowania. W przypadku potwierdzenia się podejrzeń szkoła ma obowiązek opracowania planu działań mających na celu wyeliminowanie tego typu zachowań. Rodzice mogą się również skontaktować się z kierownictwem Wydziału szkolnictwa i zajęć pozalekcyjnych w danej dzielnicy.
- Szkoła opracowuje program działań przeciwko prześladowaniu. Zaleca się uzyskanie zgody osoby poszkodowanej do zbadania sprawy. Ponadto należy zawsze mieć na uwadze, że są to osoby dorosłe, które powinny chronić dziecko.
Jeśli problem nie może zostać rozwiązany w obrębie szkoły, administracja szkoły i/lub rodzice mogą szukać wsparcia w ośrodkach, w których pracują zespoły złożone ze specjalistów w wielu dziedzinach.
